1965 t/m 2024

Aanvullingen

"Het begon met 1"

Op 20 juni 1965 gingen Gerbrandus Robin Deelman en Janke van Loozenoord zich verloven. Voor de 'jonge' lezertjes: De wederzijdse belofte van twee mensen om te trouwen wordt een verloving genoemd. Dat was ook reden voor een huiselijk feestje. Van de opa en opoe van Janke kregen we een spaarvarken. "Hier kan het geld in dat je ongetwijfeld zult krijgen, en als mensen het niet van plan waren herinnert het spaarvarken ze er wel aan", was de stelling. Nou dat hebben we geweten. Het er uit peuteren van de biljetten was een heel gedoe. Maar stuk gooien vonden we (toen ook al) zonde.

Het 2e spaarvarken

De jaren 1960 zijn synoniem met de groeiende populariteit van vinyl. Het werd overal gebruikt: van bouwmaterialen, auto-onderdelen en voedselverpakkingen tot medische uitrusting en zelfs kleding. De wereldwijde productie schoot omhoog, van 220.000 ton per jaar in 1950 tot 6 miljoen in 1970. Vinylvloeren werden warm onthaald dankzij hun slijtvastheid en hun weerstand tegen vocht, vlekken en schokken. Deze technische kwaliteiten leverden het een enorme populariteit op als praktische vloerbedekking voor ziekenhuizen, scholen, kantoren en woningen overal ter wereld. In Frankrijk lanceerde Sommer (een van de oprichters van Tarkett) zijn eigen Tapiflex-vloer en rond 1966 ook in Nederland. En dat moest gepromoot worden. Zo ook bij Architectenbureau C. Deelman BV te Harderwijk, waar we een plastic (ongetwijfeld ook een soort vinyl) spaarvarken kregen bij al het promotiemateriaal van Sommer, zoals vinylstalen, etc. Dat spaarvarken werd in feite een tijdje ons 2e spaarvarken en een soort begin van de verzameling.

Het 3e spaarvarken

Op enig moment besloot ik dat keramiek meer ' ons ding' was dan plastic. Omdat we toch een spaarvarken er bij wilden hebben (zonder het besef met een verzameling te starten) kochten we een mooie bij Huishoudzaak annex IJzerhandel Marree te Harderwijk. Dat werd de nieuwe nummer 2, die van Sommer verdween. Dat onze nieuwe nummer 2 er een uit de DDR zou zijn ontdekte ik pas heel veel later.

3 (later 2)

Hoe het verder ging (en gaat!)

Vanaf 1965 tot 1975 was er nog geen "verzameling spaarvarkens GD". Er waren 2 aardewerken spaarvarkens, dat was het. In 1974 werd ik cursusleider van de landelijke Aannemerscursus, met 30 vestigingen in heel Nederland. Die moest ik als Haagse 'inspecteur' met regelmaat bezoeken. Omdat ik overal op tijd wilde zijn had ik doorgaans tijd over. Die besteedde ik, naast wat te eten, aan wandelingen door de plaatsen waar ik was. Toen kwam het idee om op zoek te gaan naar spaarvarkens. Zo heb je een doel om door steden en dorpen te dwalen. Dat zoeken en vinden ging wonderwel in de jaren 1970 -1980. Om een lang verhaal kort te maken: tot 2004 was de verzameling gegroeid tot 399 stuks. Vanaf 2004 werd de verzameling van een leuke hobby ook echt een collectie en begon ik serieus te registreren en gericht op zoek te gaan. Kocht verzamelingen op (zie de pieken in de grafiek) en werd naar gelang de jaren vorderden selectiever. De spaarvarkens moesten wat toevoegen aan wat ik inmiddels al had. Eind 2005 startte ik met een logboek en in 2006 begin ik serieus foto's te maken van de spaarvarkens, plaatste die in digitale mappen (op 15 januari 2025 bij map 150) en maakte een database in Excel op basis wat ik tot dan toe in schriftjes tot eind 2005 had neergepend, helaas zonder de aankoop data. Waardoor het maken van de eerste grafiek een "educated guess" is geworden, overigens wel met wat ijkpunten van data die ik nog wist te achterhalen. Eind 2005 begon tevens de eerste website het licht te zien. Pas in 2019 ging in de aanwinsten per jaar publiceren op mijn website. De rest is geschiedenis, maar ook toekomst. want ik ben nog wel van plan even door te gaan.